Oxon
Chapter 9 (1 references)
[Footnote: Opponens, morbi quaerit, et artis opem. Non temere incusat tectae putedinis ignes; Nec fictus, febres qui fovet, humor erit, Non bilem ille movet, nulla hic pituita; Salutis Quae spes, si fallax ardeat intus aqua Nec doctas magno rixas ostentat hiatu, Quis ipsis major febribus ardor inest. Innocuas placide corpus jubet urere flammas, Et justo rapidos temperat igne focos. Quid febrim exstinguat; varius quid postulat usus, Solari aegrotos, qua potes arte, docet. Hactenus ipsa suum timuit Natura calorem, Dum saepe incerto, quo calet, igne perit: Dum reparat tacitos male provida sanguinis ignes, Praelusit busto, fit calor iste rogus. Jam secura suas foveant praecordia flammas, Quem Natura negat, dat Medicina modum. Nec solum faciles compescit sanguinis aestus, Dum dubia est inter spemque metumque salus; Sed fatale malum domuit, quodque astra malignum Credimus, iratam vel genuisse Stygem. Extorsit Lachesi cultros, Pestique venenum Abstulit, et tantos non sinit esse metus. Quis tandem arte nova domitam mitescere Pestem Credat, et antiquas ponere posse minas Post tot mille neces, cumulataque funera busto, Victa jacet, parvo vulnere, dira Lues. Aetheriae quanquam spargunt contagia flammae, Quicquid inest istis ignibus, ignis erit. Delapsae coelo flammae licet acrius urant, Has gelida exstingui non nisi morte putas Tu meliora paras victrix Medicina; tuusque, Pestis qua superat cuncta, triumphus eris. Vive liber, victis febrilibus ignibus; unus Te simul et mundum qui manet, ignis erit. J. LOCK, A. M. Ex. Aede Christi, Oxon.]